धातु मध्ये सोन्याची किंमत फार आहे. सर्व सामान्यापासून अति श्रीमंतां पर्यंत त्याचा सहवास असतो. प्रत्येकजण आपल्यापाशी या सोन्याचा साठा करीत असतो.
प्रपंचातील सोन्याची गुंतवणूक श्रेष्ठ मानली आहे. लहान बालकापासून वृद्ध महिले पर्यंत, गुंजभर सोने त्या व्यक्तीच्या अंगावर असावे असे मानले जाते. त्या धातुला किंमत आहे.
आयुष्यात असे सोने जमविण्याचा एक काळ येतो तो गृहस्थाश्रम होय. यामध्ये त्याला व्यवसायामध्ये अनेक ठिकाणी बढती, नफा मिळत असतो. त्
यातून त्याची कमाई वाढत जाते. वाढलेल्या कमाईतून तो सुवर्ण खरेदी करतो. सुवर्ण हा स्त्रियांचा आवडता धातु आहे. तेव्हा कष्टाने अगर प्रारब्धाने ज्यावेळी सोने प्राप्त होईल तेव्हा त्याचा साठा व अलंकार स्त्रियां करीत असतात.
अशा सोन्यातून विविध प्रकारचे आकर्षक अलंकार सोनार बनवत असतो व त्या सुवर्णाची झळाळी पसरवत असतो. ही संधी असते, सोन्याची झळाळी वाढविण्याची.
ज्याप्रमाणे काहींचा सहवास परिसा सारखा असतो, त्यामध्ये लोखंडाचे सोने हे सहवासाने होते.
त्याप्रमाणे आयुष्यात येणार्‍या संधी या परिसा सारख्या असतात.
माणसांनी त्या संधीचा फायदा घेऊन बाहेर उघड्यावर पडलेल्या लोखंडाला गंज लागु न देता त्याचे सोने बनविले पाहिजे.
संधीचा उपयोग करुन घेतला पाहिजे.
संधी हे लोखंड आहे. परिस हे माध्यम आहे.
आपण लोखंड व परिसाचा संयोग घडवून आणणारे साधू-संता प्रमाणे आहोत.
या संयोगातून साधकाला उत्तम गती मिळण्याचे काम होते.
तेव्हा प्रत्येक साधकाने आयुष्यात येणार्‍या संधीचा शोध घेतला पाहिजे.
या शोधासाठी साधकाकडे चिंतन असणे गरजेचे आहे. चिंतन मननातून समोर येणारी संधी (लोखंड ) यातून सोने कसे काढायचे हे विवेकाने ठरवायचे असते.
क्षणोक्षणी संधी आपणा समोर उभ्या असतात. संधीच्या बाजारात आपण फिरत असतो. आपणाला त्या संधीना शोधुन त्यातून प्रगती करावयाची असते.
तेव्हा योग्य ठिकाणी, योग्य व्यक्ती, योग्य गुरु पाहून आपण सहवासातून संधीचे सोने करावे.
गेलेली वेळ परत येत नाही. हे ध्यानात ठेऊन प्रत्येकाने संधीचे सोने करावे.
मनुष्य जन्म ही पण एक संधी परमेश्‍वराने आपल्या समोर ठेवली आहे. त्या संधीचे जन्माचे कल्याण कसे करावयाचे, सोने कसे करावयाचे हे प्रत्येकाने ठरवायचे असते.
ज्ञान, दर्शन व चारित्र्य याकडे लक्ष देत,आलेल्या संधीचे सोने करावे, ही प्रार्थना.
