देवाचे दुकान
एके दिवशी मी रस्त्याने जात होते,
वाटेत एक बोर्ड दिसला,
‘ईश्वरीय किराणा दुकान’…
माझी उत्सुकता वाढली.
या दुकानाला भेट देऊन
🤔 त्यात काय विकले जाते ते का पाहू नये?
हा विचार मनात येताच आपोआप दार उघडले, थोडेसे कुतूहल असेल तर दरवाजे आपोआप उघडतात, ते उघडावे लागत नाहीत…
मी दुकानात पाहिले तर सर्वत्र देवदूत उभे होते. एका देवदूताने मला टोपली दिली आणि म्हणाला, “मुली, काळजीपूर्वक खरेदी कर,
माणसाला आवश्यक असलेली
प्रत्येक गोष्ट इथे आहे …”
देवदूत पुढे म्हणाला, “जर तुला टोपली एकाच वेळी भरता येत नसेल, तर पुन्हा ये आणि पुन्हा टोपली भर.”
आता मी सगळं बघितलं, आधी संयम विकत घेतला, मग प्रेम,
मग समजूतदारपणा,
मग विवेकाचे एक-दोन डबे घेतले…
पुढे जाऊन विश्वासाचे दोन-तीन डबे उचलले, माझी टोपली भरत राहिली…
पुढे गेले, पावित्र्य दिसले; विचार केला कसं सोडू, तेवढ्यात शक्तीची पाटी आली
शक्ती पण घेतली…
हिम्मत सुद्धा घेतली, वाटले की हिम्मतीशिवाय आयुष्यात काहीच
चालत नाही…
आधी सहिष्णुता घेतली, मग मुक्तीची पेटीही घेतली…
माझे सद्गुरू प्रभुजींना आवडणाऱ्या सर्व वस्तू मी विकत घेतल्या. मग एक नजर प्रार्थनेवर पडली, मी त्याचाही डबा उचलला…
कारण सर्व गुण असूनही माझ्याकडून कधी काही चूक झाली तर मी देवाला प्रार्थना करेन की देव मला माफ कर…
आनंदी होऊन मी टोपली भरली, मग मी काउंटरवर गेले आणि देवदूताला विचारले, “सर.. या सर्व गोष्टींसाठी मला किती पैसे द्यावे लागतील?”
देवदूत म्हणाला, “बाळ, इथली बिलं भरण्याची पद्धतही दैवी आहे. आता तू जिथे कुठे जाशील, तिथे या गोष्टींची उधळपट्टी कर, सर्वांना मुक्तपणे वाट.
या गोष्टींचे बिल असेच भरले जाते…”
या दुकानात क्वचितच कोणी प्रवेश करतो, जो आत जातो तो श्रीमंत होतो, तो या गुणांचा भरपूर उपभोग घेतो आणि लुटतो…
प्रभूंच्या या दुकानाचे नाव आहे
‘सत्संगाचे दुकान’….
सद्गुणांचा खजिना भगवंताने दिला आहे, रिकामा झाला तरी सत्संगाला या आणि टोपली भरा…
देवाच्या या दुकानातून मी एकतरी वस्तू आपलीशी करू शकेन असा देवा मला आपण आशीर्वाद द्या.
✍️ नमोस्तुते 🙏
