मुख म्यानात रहाणारी जीभ ही एक द्विधारी तलवार आहे.
मोठे अजब शस्त्र आहे.
परमेश्‍वर कृपेने तिला चिरयौवन प्राप्त झाले आहे.
माणूस हवा तेवढा वृद्ध होवो, देहावर सुरकूत्या पडोत, डोळ्यांनी दिसत नसोत, चैतन्य नष्ट होऊ देत, पण जीभ कधीच म्हातारी होत नाही. ती चिरतरुणच असते.
याला कारण ती द्विधारी तलवार असते.
अंतीम क्षणापर्यंत तिचा आवेश तसाच रहातो. जीभेचे रुप, स्वरुप बरेच लहान आहे.
पण त्या लहानग्या इंद्रियावर विजय मिळविणे कठीणातील कठीण काम आहे. कारण मुखम्यानातील ती द्विधारी तलवार आहे.
तिला ताब्यात ठेवण्यासाठी निसर्गाने दात रुपी बत्तीस चौकीदार बसविले आहेत. पण जीभ अशी जबरी आहे की, कालांतराने त्या चौकीदारांना पण उखडून टाकते. तसेच तोडूही शकते.
कारण ती द्विधारी तलवार आहे.
कुणाला ती बोलून घायाळ करते तर कुणाच्या असह्य वेदना सुसह्य करते.
जिव्हेतून अमृत झरते, तसे हलाहल विष देखील निर्माण होते.
जिव्हेची जमिन अशी विचित्र आहे, की तिथे फुले फुलतात तर कारले ही उगवते.
कारण ती द्विधारी तलवार आहे.
अतीपरिश्रमाने देहाचा प्रत्येक अवयव थकतो, ज्ञानेंद्रीये थकतात पण जिभेला असे यौवन प्राप्त झाले आहे की, तिला कधीच थकवा जाणवत नाही.
अशा या प्रचंड शक्तीशाली इवल्याशा जिभेवर ताबा मिळवणे हे दुष्कर काम आहे आणि जे लोक तो ताबा मिळवितात, तेच खरे जीवन जगू शकतात.
हे द्विधारी तलवारीचे सत्य आहे. हीच जिव्हा सत्यपण सांगते वेळी बोलून कटूता पण आणते. कारण ती द्विधारी तलवार आहे.
आपण मात्र तिला म्यान करुन आनंदी जीवन जगु शकतो.
तेथे पटते मौनम् सर्वार्थ साधनम् । मौनामुळे सर्वकांही साध्य होते.
योग्य ठिकाणी तोंड उघडा सत्य निरुपण करा. विवेक जागृत करा, चिंतन करा, कर्मेद्रियावर ताबा मिळवा व जीवनाची इतिश्री आनंदात करा.
